'Amerikan İdolü': Eski Bir Dünya İçin Şarkılar

dün gece Amerikan Müzik Çantası Garip bir şekilde karanlık bir bölümdü, öfkeli şarkılar ve acılı şarkılarla dolu, çalkantılı geçmişten gelen, cesur, asil haraçlarımızı yenen ve onları yüreklerindeki küçük titreyen çocuklara indirgeyen bir patlamaydı. Çoğunlukla. Güzel şarkılar vardı! Ama hepsi biraz delilik hissi uyandırdı, değil mi?

Ryan'ın eski cüppesini ve harcı tahtasını giyip evcil baykuşu Dr. Questions'ı okşayarak onlara verdiği görev kafa karıştırıcıydı: Çoğumuz tarafından 'Altmışlar' olarak bilinen yarım asırlık dönemden bir şarkı söyleyin ve Gittiğimiz ve 'Brit Pop' olarak kabul ettiğimiz dolu dolu, yoğun oeuvre'den bir şarkı daha söyle. Yani temelde, belediye dairelerinin ve kirli Yorkshire'ın üzerinde yükselen çekişme ve ıstırap, çatışma ve gürültü şarkıları söyleyin. cinayet sahneleri . Bu beş dilim Amerikan peynirli et için zor bir görev. Bu, tüketilmesi ve yutulması ve ardından büyük, güzel ses patlamaları olarak kusması için çok fazla tarih. Ama bu çocuklar sonsuza dek yılmazlarsa bir hiçtirler, en umutsuz savaşlarda bile neşeyle yürürler ve bu yüzden şarkı söyleme teçhizatlarını - monitör kulaklıklarını, sert ve affedilmeyen kostümlerini, görkemli ve süslü kod parçalarını - bağladılar ve yola çıktılar. ormana doğru. Cesur, hepsi! Aptal, bazıları.

İYİ

Kavanozdan yeni kaçan bir yıldırım böceği gibi, Hollie Cavanagh çok parlak bir şekilde parlıyor, değil mi? İçinde bir şeyler yandı, yeni ve heyecan verici bir ateşle yanıyor. Ondan her zaman hoşlandım - peki, tamam, inancımı kaybettiğim birkaç hafta oldu, elbette - bu yüzden, aslında, onun içinde olduğunu fark ettiğini ve minik peri yüzünü şarkı söylediğini görmek güzel. kapalı. 60'ların şarkısı için hırslı bir şekilde 'River Deep, Mountain High'ı seçti, konuk akıl hocası Silvio Dante'nin temelde şimdiye kadar kaydedilmiş en iyi kayıt dediği bir melodi ve o şeyi kirişlerden sektirerek gönderdi. Güzel bir kızdan güzel bir performanstı ve tüm jüri üyeleri gurur duydu. Ayrıca Brit Pop seçimi Leona Lewis'in 'Bleeding Love'ında (Randy'nin garip davranması için iyi bir bahane) iyi bir iş çıkardı. x faktörü şakalar), tamam, harika şarkı ve hepsi ve evet Leona Lewis Isles'tan kendisi, ama bu şarkı bir kamyonetin arkasında doruğa ulaşan bir kel kartal kadar Amerikalı olan Jesse'nin ucube McCartney tarafından yazılmıştı. Jesse McCartney, Amerikalı olduğu kadar Amerikalıdır (yazar arkadaşı Ryan Tedder gibi), temelde George Washington'un bir tablosu tarafından incelikle sevilen yuvarlak, olgun bir kırmızı elmadır. Bu yüzden bu melodiye 'Brit Pop' demek biraz abartı olabilir. Sadece belki. Fakat herneyse. Kendisi tuhaf bir İngiliz ve Amerikalı karışımı olan Hollie, bunu memnuniyetle tweetledi ve yargıçlar ayaklarına gümüş paralar attı ve 'Yaşasın çocuk! Yaşasın!' ve bir gece daha kılıçtan kurtuldu.

Joshua Ledet iyi bir şarkıcı ve bu şaşırtıcı değil ve dün gece şarkılarını - 'Ain't Too Proud To Beg To Love' ve 'To Love Somebody' - her zamanki kaplumbağa-y yetkinliği ile haykırdı. Joshua, rekabet başladığından beri çok, çok yüksek bir platoda koşan, çok yüksek olmasına rağmen hala plato yapan düz bir çizgi. Keşke daha çılgın, sıra dışı şarkılar seçse ve onları gerçekten alt etse, çünkü eminim ki başaracaktı ve Joshua'nın daha önce hiç tanışmadığı garip bir şarkıyı söylemesini izlemek hoş olurdu. sadece ışığın gözlerinden ayrılmasını izlemek için. Keşke Joshua o salon klasiği yerine bir çeşit 80'lerin Brit Pop şarkısını seçseydi. Keşke 60'lardan budaklı ve kıvrımlı bir şey seçseydi. Ama bunun yerine kalabalığı memnun ediyor ve onların yaptığı kalabalığı memnun ediyor, ama artık o kadar heyecan verici değiller. Ve Joshua'nın heyecan verici olması gerekiyor, yoksa bir adaletsizliğe maruz kalmasın. İdol Oylama kabini.

KÖTÜ

Nihayet, nihayet, nihayet. Sonunda Randy Jackson ve ben göz göze geldik. Yıllardır birbirimizin etrafında dönüyoruz, ben her zamanki maden suyu ve asit karışımımı tıslarken, o King Bowser gibi ötüyor ve hırlıyor, asla ortak bir noktaya ulaşamıyor. Dün geceye kadar. Geçen geceye kadar, Jessica Sanchez'in bulanık, çığlık atan 'Proud Mary'sini överek Tyler cadısı ve J.Lopes'un peşinden gitmedi. Bunun yerine zar zor tamam falan olduğunu söyledi ve Jessica'nın yüzü garip bir bale yaptı ve Ryan külotunu çıkardı ve herkes 'Whaaaat???' gibiydi. Ama Randy doğruyu söyledi ve şimdi o ve ben en iyi arkadaşız ve birlikte Prenses Peach'i çalacağız. Ben artık esasen Wario'yum. Bilmiyorum. Kral Koopa kiminle arkadaş? Her neyse, mesele şu ki, Sanchez 3000 şarkı söyleyen robot yine işini ustalıkla yaptı ama müzik anlamına gelen 200 kelimeyi bilmesine rağmen sevmeyi bilmiyor. Robot, yaratıcısı Ryan Seacrest'in evcil dahisi baykuşuna 'Lütfen, Dr. Sorular' diye yalvarır, 'Lütfen bana sevmeyi öğret.' Ve baykuş, acımasız bir pasiflik içinde robota uuuuuuuuuuuuuuou yapar ve onun baykuş şeylerini yapmak için uçup gider. Sanchez-O-Tron, insan duygularını yeterince uygun şekilde simüle edemez ve bu nedenle, teknik olarak iyi olsa da, en iyisi lüks bir otomobil gibi mırlıyor, hepsi boş bir başarı, soğuk zaferler, aksi takdirde çıplak ve süslenmemiş bir odayı süsleyen içi boş kupalar.

Dün gece Skylar Laine'in Dustiah Springfield şarkısı umurumda değildi. Sadece söyleyeceğim. Skylar Laine'i seviyorum ve umarım sonunda büyük marşı kazanır ama Dusty söylemesi zor bir kız ve 'Beni Sevdiğini Söylemek Zorunda Değilsin' gerçek bir inançla söylenmeli ve Skylar'ın sadece dün gece. CCR eklemiyle ('Fortunate Son') mükemmel bir iş çıkardı, ancak Brit Pop numarası (Dusty Springfield'in İngiliz olduğunu her zaman unutur musunuz? Bunu hep unuturum) kesmesi gereken hardalı tam olarak kesmedi. Savunmasında hardal kesmek kesinlikle zor, ama yine de. Gelecek hafta alacaksın, Sky-sky.

KIZ ARKADAŞ DENEYİMİ

yerlebir edilmiş

Ama Phil Phillips'in gecesinin en çılgın en büyük başarısızlığı, eski Tom Cruise/Anthony Edwards melodisi olan 'You've Lost That Loving Feeling'in karışık ve kekemelikli bir yorumu olan Josh-Josh Ledet ile düetiydi. Aman tanrım o şey darmadağındı. Phil o kadar çılgınca bir gey paniği yaşıyordu ki, performans bittikten sonra jürinin tek konuşabildiği buydu. J.Lo, 'Bunu bir adamla söylemek sorun değil! Sadece seyirciler arasındaki kızlara şarkı söyleyin!' ya da başka bir norm-y at hooey ve Phil sahnede garip ve acılı bir yüz yaptı, üç piknik Joshua kadar zavallı tatlı harika eşcinsel Joshua orada bir aptal gibi dururken, ifadesi milisaniyede daha üzgün ve daha fazla kayboluyor, Ryan kenarda durup Joshua ile ter dökerek, 'Biliyorum, biliyorum' demek için elini uzatmak ve işlerin aslında daha iyi ya da daha kolay ya da başka bir şey olacağına dair onu rahatlatmak istiyordu, ama bu olmazdı değil mi? o zaman yalan mı? Her şey darmadağın halde. Tim kayıp, Colton her gece evinin karanlığında onunla alay ediyor. Hizmetçi artık gelmeyecek, 'el diablo'dan o kadar korkuyor ki. Monterrey'den bir rahip olan erkek kardeşini kutsamak ve şeytanı kovmak için eve getirdi, ancak saygın ve saygın bir rahip olan o bile bu karanlık ruhu kovamadı. Bu yüzden 'Üzgünüm Bay Seacrest, ama artık burada çalışamam' dedi. Benim çocuklarım var ve onların çocukları var ve ben çalışırken bir şeytan tarafından yutulursam, torunum hayatını Sarah Lawrence'da tiyatro okuyarak harcamayı bitiremez, bu yüzden başka bir işe girmem gerekiyor.' Yani Ryan, Colton'ın fısıltılarıyla her zaman baş başa. Bazen yatağa uzanır ve hıçkırarak ağlar ve 'Lütfen Colton, lütfen lutfen. Bana Tim'imi geri ver...' ve Colton ya da Colton'dan ne varsa, alçak bir kahkaha atacaklar ve bu akşam için bu kadar.

Yani evet Ryan, dün gece Joshua'ya, Phil'i çok rahatsız eden zavallı Joshua'ya bakıyordu ve Ryan birkaç sessiz teselli sözü söylemek istedi, ama hiçbiri yoktu, hiçbiri yoktu. Böylece an geçti ve bir sonraki parlak şeye geldi ve Joshua ve Phil sahneden indiler ve Ryan derin bir nefes aldı, göğsünde bir acı, hayaletimsi bir bıçak hissetti ve her zaman cesurca askere gitti.

Tel